Παράπλευρες απώλειες: το τσακάλι

Σοβαρά απειλούμενο και ευαίσθητο είδος που επηρεάστηκε από τις καταστροφές και το μεγαλύτερο σαρκοφάγο θηλαστικό της Πελοποννήσου είναι το Τσακάλι (Canis aureus) -είδος το οποίο απαντάται σε λίγες μόνο περιοχές της Ελλάδας: την Πελοπόννησο, τη Φωκίδα, τη Χαλκιδική, την πεδινή ζώνη της Θράκης και τη Σάμο. Το είδος αυτό επιβιώνει σε μικρούς απομονωμένους πληθυσμούς πολύ ευαίσθητους σε ανθρώπινες και περιβαλλοντικές μεταβολές. Σημαντική αιτία εξαφάνισης του ζώου σε πολλές περιοχές της χώρας είναι η απώλεια πυκνών συστάδων βλάστησης στις οποίες βρίσκει καταφύγιο.

Οι περιοχές που κάηκαν περιλαμβάνουν μερικούς από τους σημαντικότερους βιότοπους του είδους στην Πελοπόννησο, όπως:

- Δυτικό και Βόρειο Ταΰγετο

- Αν. Μάνη-Οίτυλο

- Νοτιοδυτική Αρκαδία

- Περιοχή Ιθώμης, βόρεια και δυτική Μεσσηνία

- Ανώτερο τμήμα της κοιλάδας του Αλφειού ποταμού

Στις περιοχές αυτές επιβίωνε το 70% τουλάχιστον του πληθυσμού του ζώου στην Πελοπόννησο και αποτελούσαν ένα από τα τελευταία σημαντικά καταφύγιά του αλλά και περιοχές διασποράς σε γειτονικές περιοχές.

Σημαντικές επίσης περιοχές για το τσακάλι, που κάηκαν, ήταν η περιοχή Χαλκείου – Σουληναρίου, καθώς και το δάσος του Σοφικού όπου επιβίωναν μερικές από τις τελευταίες ομάδες τσακαλιών στη βόρεια Πελοπόννησο.

Τσακάλια που πιθανόν επιβίωσαν από τις πρόσφατες πυρκαγιές είναι πολύ δύσκολο να βρουν καταφύγιο και να επιβιώσουν μακροπρόθεσμα σε γειτονικούς οριακούς βιότοπους.

Πηγή: Δελτίο Τύπου του ΑΡΚΤΟΥΡΟΥ, 7/9/07, e-mail arcturos@arcturos.gr, www.arcturos.gr